Namaste!
1 maart 2014 - Kathmandu, Nepal
Mijn vorige blog schreef ik in Pai, in het noorden van Thailand. De volgende dag ben ik teruggereisd voor een dag in het olifanten rescue park. Hier werden in totaal 37 olifanten opgevangen die om verschillende redenen niet meer terug de natuur in kunnen. Dit varieerde van een gebroken rug door een aanrijding met een auto tot een verbrijzelde poot door een landmijn. Heftig om te zien, maar tegelijkertijd zo goed dat er voor deze beesten een plek is. Het olifanten voeren en wassen was zo gaaf! Echt heel bijzonder om zo dichtbij deze machtig grote dieren te staan! Diezelfde middag richting het noorden met het de local bus. Dit was de heftigste busrit ooit! Met zestig km uur door een haakse bocht met een bus vol met 80 man kan prima.
Aangekomen in Mae Sai een mooie rondje gemaakt op de scooter langs de grens met Myanmar. Een grenspost bezocht, een vogelpark en de royal villa waar het koninging vroeger verbleef. Daarna door naar Sop Ruak waar Thailand, Myanmar en Laos bij elkaar komen in de Golden Triangle. Vanaf een uitzichtspunt een schitterend zicht op de Mekong die hier samenkomt met een andere rivier en zo het drielandenpunt vormt. Het gebied stond bekend als de opiumleverancier van de wereld en dus een bezoek gebracht aan het House of Opium. Nu worden de bewoners financieel ondersteunt om over te stappen op andere gewassen om zo hun inkomen te generen.
Daarna door naar Chang Rai waar ik meteen een mountainbike heb gehuurd om er de volgende dag op uit te gaan. Er moest immers nog wel een beetje getraind worden voor mijn trip naar Nepal. Mooi rondje gemaakt langs de rivier de Kok met erg mooie onverharde trials! Echt een heel mooi gebied om te verkennen per mtb. Daarna de bus gepakt naar Lampang en vervolgens de nachttrein naar Bangkok. Hier bij het vliegveld uitgestapt en via Kuala Lumpur naar Kathmandu gevlogen. Nepal!!
Bij aankomst gelijk een cultuurshock. Wat een verschil met Thailand! Waar Thailand echt de goede weg is ingeslagen en alleen corruptie verdere voortgang in de weg staat (de belangrijkste reden voor de aanhoudende protesten), is Nepal echt nog een derde wereld land. En dat merk je direct. Snelwegen die plots overgaan van verhard naar oonverhard. 'Ja, deze weg ligt al anderhalf jaar open, geld is op..'. Er is niet genoeg stroom, dus elke dag op wisselende uren stroom, in totaal 14uur per dag. Ook de armoede op straat en in de buitenwijken van Kathmandu is soms schrijnend om te zien. Waar dit mij in Thailand alles meeviel, valt mij in Nepal heel erg tegen.
Op mijn eerste dag ben ik meteen begonnen een vierdaagse trek op de mountainbike rondom Kathmandu. De eerste dag naar Kakani, waar de views over de Himalayas indrukkenwekkend zouden moeten zijn. Zouden moeten zijn inderdaad. Er hangt hier al vier dagen een mix van dikke smog en laaghangende bewolking. Kortom, geen berg te zien. De trails op de tweede dag maakten het slechte zicht echter meer dan goed! Shivapuri National Park it is! Vrijwel de hele dag singletrack met steile, net fietsbare, klimmen en afdalingen op de limit. 's Avonds verbleven in Chule waar ik en mijn gids werden uitgenodigd op een bruiloftsfeestje. Op mijn tweede dag dus meteen dansen op z'n Nepalees geleerd! En ik deed het nog goed ook. Nou heb ikdat in Nederland nog nooit gehoord, dus of dat echt gemeend was weet ik niet;)
Dag drie richting Namo Buddha alwaar ik een nacht op het terrein van de monastry heb geslapen. Ook gedineerd en ontbeten met de monniken. Heel apart om mee te maken. Maaike V., bedankt voor de tip!! Het mooie in Nepal is dat hier de Buddisten en Hinduisten al geruime tijd en goede harmonie samenleven en zelfs gebruik maken van dezelfde tempels. Ik zou er overigens zelf niet aan moeten denken om een aantal dagen in een tempel te verbleven. Alleen de zithouding al, ik hield het tijdens het diner met moeite een kwartiertje vol..
De volgende dag via Bhaktapur terug naar Kathmandu. In Bhaktapur het Durbur Square en Pottery Square bezocht. Een heel mooi oud centrum dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Prachtige handbewerkt hout en potten die terplekke gemaakt en gebakken werden. Helaas was mijn gids, op dag twee na, niet de beste in de mooiste trails zoeken. Daarnaast heb ik naar mijn idee af en toe ook iets te lang moeten wachten wanneer we aantal km geklommen hadden. Mijn plan is om overmorgen te starten met het Annapurna Circuit per mountainbike. Een 10 daagse trek die over de Thorung La gaat, een pas middenin de Himalaya op meer dan 5400m. Het is dus erg voornaam dat mijn gids en ik hetzelfde niveau hebben zodat wij niet op elkaar hoeven te wachten. Hier in Kathmadu is het op dit moment Hollands weer, 13 graden en regen. Kathmandu lit echter op 1300 meter, zo'n 4 kilometer lager dan de pas. Naast de hoogte, op 5000m is het zuurstofpercentage nog maar 50% van dat op zeeniveau, zal ook de kou en eventueel sneeuw het zwaar gaan maken.
Op maandag, de dag dat ik met mijn trek ga beginnen, start ook de Yak Attack, 1 van 's werelds zwaarste mountainbike marathons. Een achtdaagse wedstrijd over deze zelfde Thorung La. Enkele maanden geleden heb ik nog geprobeerd in te schrijven, maar deze race zit al een jaar van te voren vol. Erg balen, maar het toeval wil wel dat zij op dezelfde dag in Manang, een dorp op 3800m, verblijven. Vanuit hier is het twee dagen om de pas over te komen. Ten eerste erg gaaf om te zien. Deze marathon staat namelijk op mijn to-do list, maar ook medische hulp is bij deze wedstrijd constant aanwezig. Wat het ook voor mij wat veiliger maakt. Dat dit niet te onderschatten is bleek vanochtend bij het openslaan van de krant. Een dode en zeven gewonden die gevangen werden door een sneuwstorm op Thorung La. Acclimatisatie, genoeg drinken en met een groep over de pas zijn de drie belangrijkste punten die ik hier in Kathmandu hoor van bikers en trekkers die de pas al een keer beklommen hebben. Over twee dagen begint het avontuur, ik ben er klaar voor!!
Aangekomen in Mae Sai een mooie rondje gemaakt op de scooter langs de grens met Myanmar. Een grenspost bezocht, een vogelpark en de royal villa waar het koninging vroeger verbleef. Daarna door naar Sop Ruak waar Thailand, Myanmar en Laos bij elkaar komen in de Golden Triangle. Vanaf een uitzichtspunt een schitterend zicht op de Mekong die hier samenkomt met een andere rivier en zo het drielandenpunt vormt. Het gebied stond bekend als de opiumleverancier van de wereld en dus een bezoek gebracht aan het House of Opium. Nu worden de bewoners financieel ondersteunt om over te stappen op andere gewassen om zo hun inkomen te generen.
Daarna door naar Chang Rai waar ik meteen een mountainbike heb gehuurd om er de volgende dag op uit te gaan. Er moest immers nog wel een beetje getraind worden voor mijn trip naar Nepal. Mooi rondje gemaakt langs de rivier de Kok met erg mooie onverharde trials! Echt een heel mooi gebied om te verkennen per mtb. Daarna de bus gepakt naar Lampang en vervolgens de nachttrein naar Bangkok. Hier bij het vliegveld uitgestapt en via Kuala Lumpur naar Kathmandu gevlogen. Nepal!!
Bij aankomst gelijk een cultuurshock. Wat een verschil met Thailand! Waar Thailand echt de goede weg is ingeslagen en alleen corruptie verdere voortgang in de weg staat (de belangrijkste reden voor de aanhoudende protesten), is Nepal echt nog een derde wereld land. En dat merk je direct. Snelwegen die plots overgaan van verhard naar oonverhard. 'Ja, deze weg ligt al anderhalf jaar open, geld is op..'. Er is niet genoeg stroom, dus elke dag op wisselende uren stroom, in totaal 14uur per dag. Ook de armoede op straat en in de buitenwijken van Kathmandu is soms schrijnend om te zien. Waar dit mij in Thailand alles meeviel, valt mij in Nepal heel erg tegen.
Op mijn eerste dag ben ik meteen begonnen een vierdaagse trek op de mountainbike rondom Kathmandu. De eerste dag naar Kakani, waar de views over de Himalayas indrukkenwekkend zouden moeten zijn. Zouden moeten zijn inderdaad. Er hangt hier al vier dagen een mix van dikke smog en laaghangende bewolking. Kortom, geen berg te zien. De trails op de tweede dag maakten het slechte zicht echter meer dan goed! Shivapuri National Park it is! Vrijwel de hele dag singletrack met steile, net fietsbare, klimmen en afdalingen op de limit. 's Avonds verbleven in Chule waar ik en mijn gids werden uitgenodigd op een bruiloftsfeestje. Op mijn tweede dag dus meteen dansen op z'n Nepalees geleerd! En ik deed het nog goed ook. Nou heb ikdat in Nederland nog nooit gehoord, dus of dat echt gemeend was weet ik niet;)
Dag drie richting Namo Buddha alwaar ik een nacht op het terrein van de monastry heb geslapen. Ook gedineerd en ontbeten met de monniken. Heel apart om mee te maken. Maaike V., bedankt voor de tip!! Het mooie in Nepal is dat hier de Buddisten en Hinduisten al geruime tijd en goede harmonie samenleven en zelfs gebruik maken van dezelfde tempels. Ik zou er overigens zelf niet aan moeten denken om een aantal dagen in een tempel te verbleven. Alleen de zithouding al, ik hield het tijdens het diner met moeite een kwartiertje vol..
De volgende dag via Bhaktapur terug naar Kathmandu. In Bhaktapur het Durbur Square en Pottery Square bezocht. Een heel mooi oud centrum dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Prachtige handbewerkt hout en potten die terplekke gemaakt en gebakken werden. Helaas was mijn gids, op dag twee na, niet de beste in de mooiste trails zoeken. Daarnaast heb ik naar mijn idee af en toe ook iets te lang moeten wachten wanneer we aantal km geklommen hadden. Mijn plan is om overmorgen te starten met het Annapurna Circuit per mountainbike. Een 10 daagse trek die over de Thorung La gaat, een pas middenin de Himalaya op meer dan 5400m. Het is dus erg voornaam dat mijn gids en ik hetzelfde niveau hebben zodat wij niet op elkaar hoeven te wachten. Hier in Kathmadu is het op dit moment Hollands weer, 13 graden en regen. Kathmandu lit echter op 1300 meter, zo'n 4 kilometer lager dan de pas. Naast de hoogte, op 5000m is het zuurstofpercentage nog maar 50% van dat op zeeniveau, zal ook de kou en eventueel sneeuw het zwaar gaan maken.
Op maandag, de dag dat ik met mijn trek ga beginnen, start ook de Yak Attack, 1 van 's werelds zwaarste mountainbike marathons. Een achtdaagse wedstrijd over deze zelfde Thorung La. Enkele maanden geleden heb ik nog geprobeerd in te schrijven, maar deze race zit al een jaar van te voren vol. Erg balen, maar het toeval wil wel dat zij op dezelfde dag in Manang, een dorp op 3800m, verblijven. Vanuit hier is het twee dagen om de pas over te komen. Ten eerste erg gaaf om te zien. Deze marathon staat namelijk op mijn to-do list, maar ook medische hulp is bij deze wedstrijd constant aanwezig. Wat het ook voor mij wat veiliger maakt. Dat dit niet te onderschatten is bleek vanochtend bij het openslaan van de krant. Een dode en zeven gewonden die gevangen werden door een sneuwstorm op Thorung La. Acclimatisatie, genoeg drinken en met een groep over de pas zijn de drie belangrijkste punten die ik hier in Kathmandu hoor van bikers en trekkers die de pas al een keer beklommen hebben. Over twee dagen begint het avontuur, ik ben er klaar voor!!
